2007 yılı seçimleri öncesi, Telekom’da çalışıyor, çok milliyetçi, çok vatansever, bir o kadar devletçi  arkadaşlarımla sohbet ediyoruz. Konu hükümetin makarna ve kömür dağıttığına dair. Bu arada hepimizin tuzu kuruda. Memur bir maaş alırken makarna ve kömür eleştirileri yapanlar üç memur maaşı alıyorlar…

Arkadaşlarımdan biri insanların makarnaya kömüre nasıl tamah ettiklerine akıl erdiremediğini söylüyor ve “Yazıklar olsun, makarnaya kömüre tamah ediyor haysiyetsizler.” diyerek veryansın ediyor. Diğerleri de onu onaylıyorlar.

Makarana ve kömüre kendilerini sattıklarını iddia ettikleri insanların ne durumda olduğunu bilip bilmediklerini sorduktan sonra; “Bizler uzun yıllar devlet için devlet memuru olarak çalıştık. Devletimize ve çalıştığımız kuruma zeval gelmemesi için çaba gösterdik. Ancak, kurumumuz 14 Kasım 2005 yılında özelleştirme çalışmaları kapsamında, %55 hissesi ile Oger Telekomünikasyon A.Ş.’ye devredildi. Bildiğiniz gibi bu şirketin sahipleri Suudi Oger, Lübnan Başbakanı Saad El Hariri’nin ailesine ait.

Ben, devletimizin bu kurumunda, sizler gibi devlete yürekten bağlı olarak 19 yıl çalıştım. Kurumumuz artık devletimizin kurumu değil. Saad El Hariri’nin ailesine ait bir kurum. Bunun için Hariri’lere hizmet etmemiz doğru olmaz. Ben istifa kararı aldım. Buyurun birlikte istifa edelim.” dediğimde derin bir sessizlik oldu. Kimsede çıt çıkmadı.

Sessizlik devam edince; “ Sükut ikrardan gelir. Anlaşılan istifa etmeyi düşünmüyor ve kabul etmiyorsunuz. İstifa etmeyi neden kabul etmiyorsunuz? Ben cevap vereyim çünkü maaşınızı buradan alıyorsunuz. Milliyetçiliğiniz, devletçiliğiniz nerede kaldı? Demek ki devletin yerine Hariri’lere hizmeti kabulleniyorsunuz.  Maaşınızı alır keyifle hayat sürerken makarnayı, kömürü alana lanet etmek pek kolay. Niye kızar, niye lanet edersiniz? Nasıl ki karnınızı doyurmak için  aldığınız maaşlara ihtiyacınız  varsa, bu insanlarında ısınmak için o kömüre, karnını doyurmak için makarnaya ihtiyaçları var. Sizin makarnaya, kömüre ihtiyacınız olmadığı için almıyorsunuz. Olsaydı sizde alırdınız, sizde. Suç onların değil, onları bir paket makarnaya muhtaç bırakanlarındır.”

Bu sohbetten sonra kimse istifa etmedi ama makarna ve kömür muhabbeti de bitti.

Unutulmamalıdır ki, muhtaç bırakıp yardım etmek, planlanmış bir cinayettir.